Aziz Bernhard Lichtenberg I

Aziz Bernhard Lichtenberg
Ruhani Rahip ve İnanç Şehidi

Doğumu: Ohlau, 3 Aralık 1875
Ölümü: Hof, 5 Kasım 1943

Anma Günü: 5 Kasım

 

➚Bernhard Lichtenberg 3 Aralık 1875 tarihinde Silezya’da bulunan Ohlau kasabasında doğmuştur. İdeal bir dindar rahip (1899), katedral rahibi (1932) ve katedral üst düzey din adamı olarak Berlin’de dini yolu gös­terme amaçlı yardımlarda ve Katolik kilisesine yardım kuruluşunda  yorulmadan ve korkusuzca ça­lışmıştır. Baskı altında tutulan Yahudiler için yaptığı genel dua ve „Ötenazi“ cinayetlerini tenkiti nedeniyle 23 Ekim 1941 tarihinde Milli İstihbarat Teşkilatı tara­fından tutuklanmış ve 22 Mayıs 1942 tarihinde Özel Mahkeme tarafından mahkum edilmiştir. İki yıllık hapis cezasından sonra ağır hasta olarak toplama kam­pı Dachau’ya götürülürken 5 Kasım 1943 tarihinde Hof’da ölmüştür. 23 Haziran 1996 tarihinde Ber­lin’de Papa Johannes Paul II tarafından inanç şehidi olarak aziz ilan edilmiştir. Aziz Bernhard Lich­ten­berg’in mezarı günümüzde Berlin St. Hedwig katedralinin içindeki kilisededir.

Hapisteyken Tuttuğu Notlardan Seçmeler:

Her şeye sonsuzluk ışığı altında bakmalı, değerlendirmeli ve ona göre hareket etmeliyiz.

O halde ruhum, sabahları uyanırken yavaş ve ihtiyatlı bir biçimde şöyle söyle: „Bugün başıma gelecek tatlı veya acı, heyecan verici veya moral bozucu her şeyi sonsuzluk ışığı altında görmek istiyorum“. Belki bir iki hafta sonra kendime ikinci bir hedef koymak zorunda kalabilirim, çünkü beni neyin engellediğinin farkına vardım; sabırsızlığım. O halde ileride birinci hedefimden sonra yavaş ve ihtiyatlı olarak şöyle diyeceğim: „Bugün ruhumun sabrıma girmesini istiyorum“. Sabrımı bin kere kaybedeceğimi biliyorum, ancak her seferinde sabır hedefimi yenileyeceğim. Belki bir kaç ay sonra sabrımı neden bu kadar çabuk kaybettiğimi bileceğim. Hızlı konuşuyorum, kalbim ağzımda, kızgınlığım çok çabuk geçiyor – kendime üçün­cü bir hedef koyacağım: „Bugün günah işletecek bir söz söylemeyeceğim“. Her sözün temelinde bir düşünce yattığından üçün­cü hedefimi şöyle dile getireceğim: „Bugün hiç bir sözümle ve düşüncemle gü­nah işlemeyeceğim“. Şimdi çember tamamlanmış gibi görünüyor. Artık bir kaç yıl bu reçeteye göre hare­ket edeceğim ve hala çevremin, ailemin, meslektaşlarımın arasında „amor et deliciae [sevilen ve büyük mutluluk duyulan] biri olmadığımı fark edersem bir kez daha davranışıma ara verecek ve nedenini bul­mak için daha derinlere inerek „Bana kim ve ne mani oluyor?“ diye soracağım. Ve cevabı bulacağım: Bu­na ve her şeye rağmen doğru bir doğaüstü düşünceye sahip değilim. Ben insanların gözünde sevimli ol­mak istiyorum, sevgili Tanrı’nın gözünde değil. Başkaları tarafından methedilmek ve takdir edilmek isti­yo­rum. Kınanmak, tenkit edilmek, hain olarak değerlendirilmek beni kızdırıyor; o halde kendime dör­dün­cü bir hedef koyacağım: „Bugün her şeyi sevgiden yapacak ve yine sevgiden acı çekeceğim“. Şimdi bir kaç yıl bu reçeteye göre hareket edeceğim ve sonunda ne kadar ilerleme kaydedeceğime bakacağım; sevgili Tanrı bu arada ruhumu iyileştirsin. Sevgili  Tanrı bunu yapmaya başladı bile: „Tanrı sevdiğini dö­ve­rek cezalandırır“ [Özdeyişler 3,12]. „Tanrı sevdiği her kulunu kızılcık sopasıyla döver“ [İbraniler 12,6]. Dini yolu göstermek için yaptığım çalışma­lar­da buna kaç kez şahit oldum…

Aziz Bernhard, bizim için dua et!